Mondriaanse lijnen geven houvast aan realisme

Pieter Cornelis (Piet) Mondriaan is wereldberoemd met zijn schilderijen van lijnen en gekleurde vlakken. Er zijn periodes geweest dat zijn werk op werkelijk alles wat je maar kon bedenken werd gebruikt en misbruikt. Van serviezen tot behang, op kleding en tassen. Mondriaan woonde en werkte een tijd in Parijs. Notabene uit de zelfde stad komt de schilder die deze maand exposeert bij Galerie Glas+ aan de Burgemeester Doornplein 8 te Zwijndrecht. Op zich niets vreemds omdat Parijs toch nog steeds een magnetische aantrekkingskracht heeft op kunstenaars, ware het niet dat hij de stijl van de schilderijen van Mondriaan gebruikt om ze met zijn penseelstreken aan te vullen met realistische afbeeldingen.

Jos Verheugen
Geen geboren Parijzenaar maar een Nederlandse bioloog die het helemaal had gehad met zijn werk en in 2000 naar de lichtstad verhuisde om aan de slag te gaan als kunstschilder. Jos vertelt. "Het is in mijn hoofd een heel lang proces geweest om te stoppen met mijn werk als bioloog. Maar de beslissing heb ik toch van de één op andere dag genomen." Wat dat de liefde voor het schilderen of het werken als bioloog? "Beide eigenlijk. Ik was echt dood ongelukkig, met de nadruk op dood in de wetenschap, door allerlei oorzaken, maar als ik aan het schilderen was, was ik echt gelukkig. Toen dacht ik, ik heb maar één leven en ik moet dit gewoon gaan doen." Schilderde je al lang? "In 1990 ben ik begonnen met schilderen met mijn broer die ook kunstenaar is en die zag ik lekker bezig. Toen dacht ik dat ga ik ook eens proberen. Vanaf dat moment ben ik in mijn vrije tijd gaan schilderen. Zonder opleiding, maar wel mijn broer die mij altijd ongezouten kritiek heeft gegeven."

Mondriaan
"Zoals elk jaar deed ik weer mee aan 'Open Atelier' van het plekje in Parijs waar ik woon, en ik had weer niets verkocht. We hadden daar een collectieve expositie, naast mijn eigen atelier. Na afloop kwamen de deelnemende kunstenaars bij elkaar en werd de vraag gesteld wie er wat had verkocht. Dan was er wel iemand bij die iets had verkocht van 20 euro." Bij het naar huis lopen bedacht hij toen om kleine stillevens te gaan schilderen. Appeltje, tomaatjes, uitjes op briefkaartformaat met een witte achtergrond. "Daar heb ik twee zomers van geleefd." Hij kreeg echter het advies om met een donkere achtergrond te schilderen. Zoekende naar de keuze welke achtergrond hij zou gebruiken, luisterde hij naar de lokale radio en hoorde hij wat schilderijen van Mondriaan opbrachten tijdens een veiling. Toen dacht hij, "Wacht eens even ik ga geen zwarte of witte achtergrond schilderen, maar Mondriaan als achtergrond." Dat werd door de Parijzenaren gewaardeerd en was een reden om een collectie op te zetten met diverse dieren in en door de lijnen en kleurige vlakken van Mondriaan te schilderen." Hierbij kwam zijn biologische kennis van pas. Realistisch geschilderde boomkikkers, roodborstjes, pimpelmeesjes, een zebra en andere dieren schijnen te leven in het kleurige lijnen- en vlakkenpatroon. Ze vloeien over zonder ten koste te gaan van het werk van de schilder uit de eerste helft van de vorige eeuw.

Tekst en foto: Wim Uithol