Oekraïners bij bedrijven aan het werk
Tekst + foto: Trudy Wehrmeijer
H.I.Ambacht - “Hebben jullie geen werk voor ons?” Die vraag kwam al snel vanuit de Oekraïense bewoners van het schip, dat in ambacht ligt afgemeerd. Verschillende bedrijven hebben op die vraag gereageerd en inmiddels zijn er enige tientallen mensen uit Oekraïne aan het werk bij bedrijven in Ambacht en in de omgeving.
Inmiddels zijn er mensen uit Oekraïne aan het werk bij bedrijven als Florensis, Albeka, My Life, Sensor Bedrijfsdiensten en Jumbo Van Daalhuizen. Bij Sensor Bedrijfsdiensten, werkzaam op het gebied van schoonmaakonderhoud en glasbewassing komen zo’n 25 van de 400 werknemers uit Oekraïne. “Niet alleen vanuit het schip in Ambacht maar ook mensen, die in Zwijndrecht of Dordrecht zijn ondergebracht”, vertelt Joyce de Jong, directeur van Sensor. Ze vertelt dat haar bedrijf ook betrokken was bij het schoonhouden van het eerste schip. “Toen kwam de vraag vanuit de mensen of wij geen werk voor ze hadden. Dat ging goed en inmiddels zijn er dus zo’n 25 mensen uit Oekraïne bij ons in dienst, met een volwaardig dienstverband. Daar zitten mensen bij die in Oekraïne hebben gestudeerd, daar een bestaan hadden opgebouwd en werkten als accountant of apotheker. Het schoonmaakwerk gebeurt overdag. De mensen hebben er hun draai in gevonden. Ze komen onder de mensen/ Niet iedereen werkt fulltime; er zijn ook dames die een paar uur werken. Het gaat erom wat iemand wil en kan, de taal en de achtergrond maakt daarbij niet uit. Om met elkaar te communiceren gebruiken we als handig en noodzakelijk hulpmiddel een vertaalapp. Daarnaast leert een aantal mensen inmiddels ook Engels. Qua cultuur en mentaliteit zijn er weinig barrières”. Joyce vertelt dat zij wel de zorgen hoort van de mensen. “Zij zien de foto’s en horen de verhalen van hun familie ter plekke. Er is gebrek aan van alles en beginnen met wederopbouw is nog onmogelijk”.
Bij Jumbo Van Daalhuizen in De Schoof werken ook enige mensen uit Oekraïne. “Vanuit de gemeente kwam de vraag of we mensen aan werk konden helpen. Er is op veel plekken een tekort aan personeel. Laten we hen een kans geven. Er is op het schip een bijeenkomst geweest, waarbij een meisje dat bij ons werkt en Russiche spreekt heeft getolkt”. Zo schetst Marcel van Daalhuizen de gang van zaken. Het resulteerde erin, dat aan Maria bij het brood en bij Pavlov bij de verswaren een baan kon worden aangeboden. Ook bij de Jumbo werkt men met een vertaalapp om met elkaar te kunnen communiceren. Pavlov heeft inmiddels elders werk gevonden maar Maria werkt nog tot ieders tevredenheid op de broodafdeling. Thuis, in Oekraïne was zij kunstenares en gaf ze les. Hier schildert en tekent ze soms in haar vrije tijd. Het resultaat daarvan, een serie portretten van mensen bij wie de angst in de ogen staat, was in het gemeentehuis te zien. Ze is blij met haar werk. “Ik wil graag terug maar er is nu geen normaal leven in Oekraïne. Voor mij is het beter om nu in een winkel te werken”, verklaart ze. Inmiddels is er ook nog een Oekraïens echtpaar werkzaam bij de verskeuken. “We zorgen dat er altijd een Nederlands sprekende collega in de buurt is en het gaat goed. Natuurlijk hopen wij met hen dat ze op een gegeven moment veilig naar huis kunnen. Maar tegeljkertijd hopen we dat ze wat het werk betreft nog even blijven”.
Marcel van Daalhuizen tilt niet te zwaar aan het taalprobleem. “Klantvriendelijk zijn kan ook in het Engels”, zegt hij praktisch. Hij en zijn vrouw voelen zich betrokken bij de Oekraïners. “We horen de schrijnende verhalen”.
