André Valk: ‘Natuurlijk mis ik het directe contact met mijn collega’s‘

André Valk (61) is bij het sportminnend (lezers)publiek in deze regio een vrij bekende verschijning. Ruim 35 jaar is Valk een gewaardeerd en gezichtsbepalend figuur van eerst dagblad De Dordtenaar, dat deze maand 75 jaar bestaat, en later AD De Dordtenaar. De in Hendrik-Ido-Ambacht geboren en getogen sportjournalist startte in de jaren 80 nog vanachter de ouderwetse typmachine. Dertien jaar struinde hij de accommodaties af waar de sportkrachtmetingen plaatshadden (‘ Van onderwaterhockey tot Feijenoord-FC Dordrecht’). Daarna was Valk zeven jaar eindredacteur/vormgever waarna een terugkeer naar de sport volgde. Als chef sport van AD Dordtenaar/ Rivierenland maakte de fanatieke tennisser bij Hiaten de ommezwaai in papierformaat (van broadsheet naar tabloid mee). Inmiddels is hij al meer dan twaalf jaar coördinator Regiosport bij het AD. Vanwege de coronarestricties werkt hij op deze ‘eenmanspost’ al meer dan een jaar vanuit huis.

Hoe vaak heb je de afgelopen tijd vanwege corona het drieletterwoord dat met een ‘K’ begint uitgesproken?
„Nou, niet zo vaak hoor. Maar ik mis het directe contact met mijn collega’s wel enorm. Het sparren met elkaar over onderwerpen en het elkaar inspireren. In het afgelopen jaar ben ik hooguit vijf keer op de zaak geweest. Ik doe af en toe eindredactie voor Sportwereld en dan is het bij de deadlineverhalen, zoals met Ajax in de Europa Cup. Maar iedereen is wel klaar met corona, dus dat geldt niet alleen voor mij. Gelukkig gaat het met het AD goed, vooral op digitaal gebied.”

Zijn de freelance verslaggevers en fotografen bij jullie dé grootste slachtoffers van de pandemie?
„Absoluut, en ik werk ook alleen maar met zzp’ers. We hebben van april tot en met juli vorig jaar helemaal geen regiosport gemaakt, omdat echt alles stil lag. Ik heb toen vier maanden op de regioredactie gewerkt. Ja, dan schrijf je over héél andere zaken dan sport. Over een zangkoor dat niet mocht repeteren. Of over zwangere vrouwen en trouwambtenaren in coronatijd. Maar ook over financieel getroffen sportscholen, want die raakvlakken met de sport wilde ik toch behouden.”

Worden de pagina’s in de maandagkrant niet het meest gemist?
„Dat denk ik wel, ja. Normaal maakte ik op maandag een pagina of tien, nu zijn dat er twee. Het is wel een tijd, waarin je eens extra kunt nadenken over het vak. En dat gebeurt ook. Doordat veel sporten, zeker bij de amateurs, stil liggen, zijn we gedwongen andersoortige verhalen te maken. En dat zal ook de toekomst worden. Een voetbalwedstrijd, waarin één voor één de kansen worden opgelepeld, behoort echt tot het verleden. Die aanpak zal meer op een individu worden toegespitst. Want die opsomming van kansen is vaak al op de clubwebsites terug te lezen. Dat hoeven wij ook niet nog eens een keer te doen.”

Blijft er voldoende sportnieuws in deze bijzondere tijd?
,,Ja hoor, dat valt alles mee. FC Dordrecht, Sliedrecht Sport (volleybal) en PKC (korfbal) spelen op het hoogste niveau gewoon verder. En in het amateurvoetbal, zeker in de top, gaan de spelerswisselingen nog vrolijk door. En wat ik al zei: je wordt gedwongen andere paden te bewandelen. En dan heb ik het over verhalen met de presentatrice van een livestream-uitzending of over een enquête onder alle 65 voetbalclubs in ons verschijningsgebied. Hoe staan zij ervoor in coronatijd? Of over verhalen met vrijwilligers, op wie alle sportclubs drijven.’’

Door de jaren heen heb je heel veel wedstrijden gezien. Om het even bij voetbal te houden. Wat is het meest op je netvlies blijven hangen?
,,Nou, ze zeggen wel dat vroeger alles beter was, dat is natuurlijk niet zo, maar het voetbal zeker wel. Bij EBOH zag je in de jaren 90 bijvoorbeeld echt mooi voetbal. En dat gold zelfs voor SSW. En die clubs speelden niet eens op het hoogste niveau. En van het elftal van Heerjansdam dat in 1989 zaterdagkampioen werd kan ik alle namen nog moeiteloos opdreunen. Een geweldig team, met geweldige spelers. Mijn favoriete amateurvoetballer blijft Arjan Human, die in 2005 met ASWH landskampioen werd. Of beter gezegd: die ASWH landskampioen maakte. Dat hij nooit seizoenen achtereen in de eredivisie heeft gespeeld, kan ik nog steeds niet begrijpen. Dat moet aan hemzelf hebben gelegen.’’

Heb je nog een anekdote uit je lange loopbaan als verslaggever?
,,Ik was amper een jaar in dienst toen ik voor de Dordtenaar met DS’79 mee moest naar Cambuur Leeuwarden voor de beslissende nacompetitiewedstrijd om promotie naar de eredivisie. DS kon die wedstrijd nooit winnen en was ook zwaar de underdog. Maar in een knotsgekke wedstrijd, kijk maar eens op YouTube, won het DS van trainer Simon Kistemaker met 0-2. Cambuur had de Frieslandhal al afgehuurd. Die stond vol met drank en bitterballen. Zelden heb ik zulke grote verslagenheid gezien als toen bij meer dan 10.000 Friezen. Een onvergetelijke dag.’’

Verwacht je dat jij over tien jaar nog een fysieke krant vanuit je handen leest?
,,Tien jaar? Dat denk ik wel. Maar de gedrukte krant verliest abonnees, dat is ook niet meer om te draaien. Wij moeten er gewoon voor zorgen dat we online harder stijgen dan dat we in print dalen. En dat gaat voorlopig hartstikke goed. De lezers van onze printversie worden wel steeds ouder. En zij vinden het toch vaak heerlijk om de krant van papier te lezen en niet op de telefoon of laptop. Maar de digitale opmars is niet meer te stuiten.’’

Tekst en foto: Henk Sterkenburg