V.l.n.r. Connie, Sasha en Nicole.
V.l.n.r. Connie, Sasha en Nicole.

Een brug van mens tot mens

Algemeen

“Ik was al vanaf het eerste moment begaan met de mensen uit Oekraïne en die verschrikkelijke oorlog daar”, vertelt Connie van den Hout. Zij is vrijwilliger bij de welzijnsorganisatie Diverz. Wekelijks trekt zij op met een groep Oekraïners om hen wat ontspanning en afleiding te bezorgen. “Ik zie onze eerste kennismaking nog voor mij”, gaat zij verder, “die groep van vrouwen en kinderen die aan kwamen lopen. Werkelijk, dan breekt je hart”. Weer roept het bij haar emoties op. “Ik ben zelf oma en dan deze mensen te moeten zien die in zo’n moeilijke situatie verkeren. Je mag best weten dat ik er nachten niet van heb geslapen”. 

“Ik voel helemaal wat Connie bedoelt”, valt Nicole van Emmerloot haar bij. “Het is heel erg moeilijk om deze Oekraïense mensen zo te zien”. Nicole volgt bij Diverz het vrijwillig traineeship. “Ik hoorde dat er een boot was in Zwijndrecht waar Oekraïners opgevangen werden en ik dacht maar één ding, kan ik niet iets voor ze doen. Zogezegd zo gedaan en via Diverz werd ik gekoppeld aan Connie die best nog wel iemand kon gebruiken”.

“Inmiddels trekken wij alweer een aantal weken samen op”, vertelt Connie. “Iedere dinsdagmiddag ga ik met Nicole naar het jeugdhonk naast de boot om de Oekraïense moeders, kinderen en tieners te ontmoeten. Daar doen wij eigenlijk van alles en nog wat, denk aan knutselen of het beschilderen van Kei Tof stenen”. “Wij spelen zoveel mogelijk in op wat de vrouwen en de kinderen willen”, gaat Nicole verder. “Vorige week hebben wij allemaal lekkere dingen gebakken. Het ontroerde mij die vrolijke kinderen te zien met hun beslag. Al pratend met handen en voeten leren wij elkaar steeds beter kennen. Zo kan je met een kleine inspanning of wat aandacht echt van betekenis zijn voor de ander”.

En dan schuift Sasha aan. “Ik heet Sasha”, zegt zij verlegen, “ik kom uit Bila Tserkva vlakbij Kiev in Oekraïne. Een zus van mijn vriend nodigde mij uit naar Zwijndrecht te komen”, vertelt zij. “Ik voel mij goed maar toch is het moeilijk omdat mijn opa en oma nog in Oekraïne zijn. Ik mis ze heel erg”, gaat zij verder. “Ik geef fitnesstraining op dit moment dus ik verveel mij niet. Hoewel er een grote saamhorigheid op de boot is, zou ik toch meer contact met de Nederlanders willen. Mijn wens is hier een leuke baan te vinden”.

“Wij hebben Sasha, de moeders, kinderen en tieners in ons hart gesloten”, vertelt Connie, “wij regelen van alles voor hen, als wij denken iets nodig te hebben dan zetten wij dat op Facebook ‘lullen voor spullen’, zal ik maar zeggen”. Blij zijn wij ook met de bedrijven en de gemeente die een voetbal en een tafeltennis schonken”. Lachend vertelt zij vervolgens een kleine anekdote, “ik had via Facebook een naaimachine geregeld. Toen ik deze bij een mevrouw in Dordrecht ophaalde bleek het de machine van haar oma te zijn. Haar oma was in Oekraïne geboren. Zij vindt het geweldig dat de machine nu weer door de Oekraïense jeugd gebruikt wordt. Mooi toch!”

”Zo sla je ongemerkt een brug van mens tot mens”, zegt Nicole, “en het geeft mij zoveel voldoening dat ik er in mijn vakantie voor terugkom”, vult Connie aan. Aan Sasha tenslotte het laatste woord, “dank u wel Nederlandse mensen voor alle hulp die wij van jullie krijgen. Wij kijken uit naar vrede voor Oekraïne. Slava Ukraini!”

Ben je aangestoken en enthousiast geworden door het verhaal van Connie en Nicole en lijkt het je leuk om vrijwilliger te worden? Neem dan contact op met Diverz of kom langs op het Norderstedtplein 14. Kijk voor informatie op www.diverz.info of neem contact op met 078-6206060