Ereleden, zilveren spelden en koninklijke onderscheidingen

Ga er maar gemakshalve van uit dat deze verrukkelijke foto op een doordeweekse dag is geschoten. Hier staat me een partij vrijwilligers om U tegen te zeggen. Het is beginjaren negentig. Plaats van deze momentopname: het hoofdveld van de voetbalvereniging Zwijndrecht. De schoonmaakbeurt van de kantine op de achtergrond staat voor eventjes in de wachtstand. De hele corveeploeg gaat namelijk op de foto en dus heeft dat voor een keertje prioriteit. De lichaamstalen van deze knoesten spreken boekdelen. Van, ‘voor mij hoeft dit allemaal niet’ tot ‘wat leuk joh, ook eens wat aandacht voor ons’. Voorzitter Joop de Winter, uiterst links, straalt leiderschap uit. Zijn imposante stropdas lijkt hier te schetsen dat er verschil moet zijn, maar neemt u maar aan dat deze schijn volledig bedriegt. Joop straalt namelijk nog iets uit: liefdevolle warmte en zeker voor al die vrijwilligers met ongekende clubliefde voor de vv Zwijndrecht. Het zal al deze pensionado ‘s een worst wezen of hún Zwijndrecht nu in de 1e of 4e klasse uit zal komen. ‘Onze taak is arbeid leveren uit puur clubbelang’. Naast Joop leunt oer Zwijndrecht-lid Wim Kock tegen het reclamebord. ‘Komiek’ Wim doet hier iets (de handen diep in de zakken steken) wat hij normaliter juist nooit deed. Want als er iemand niet te beroerd was om de handen uit de mouwen te steken dan was hij het wel. Deze man hoorde namelijk bij het ‘inventaris’ van zijn cluppie. Pleun van Gelderen (3e vanaf links) speelde in de jaren ’40 reeds in Zwijndrecht 1. Pleun was een absolute liefhebber. Hij stopte op z’n 38e in het eerste elftal maar speelde rond z’n 65e nog in competitieverband z’n potjes. Naast Pleun staat Zwijndrecht-icoon Arie Stal met direct naast hem Jan Reckweg. Beiden kregen voor hun geweldige inzet en verdiensten voor de club bepaald geen misselijke onderscheidingen. De immer bescheiden Stal ontving de zilveren speld van de KNVB, werd nog erelid van ZBC ‘97 en beurde zelfs nog een koninklijke onderscheiding. Jan moest het met de zilveren KNVB-speld en het erelidmaatschap van de vv Zwijndrecht doen. Rinus Tuk (4e vanaf rechts) was zijn tijd als trainer ver vooruit. Zijn keeperstrainingen op de strook achter de tribune waren legendarisch. De topkeepers Anne Smit en Peter de Vree werden na een regenachtige training door elkaar gehaald vanwege de modder. Echtgenote Co Tuk ontfermde zich over de vuile selectie-was die Rinus achterop z’n bagagedrager van zijn fiets meenam. Een gouden KNVB-speld, erelidmaatschap vv Zwijndrecht en een koninklijke onderscheiding vielen Rinus ten deel. Rechts van Rinus zien we Kees Stok. Hij was een markant lid, samen met zijn broers Teun en Leen kwam hij uit een echte vv Zwijndrecht familie. Om 06.00 uur doordeweeks kluste Kees op het sportcomplex er al op los. Ook was hij jarenlang de vaste (niet altijd rechte lijnen) ‘’krijter’’. Rechts van Kees staat Herman Brand. Herman Brand nam jarenlang het kantinebeheer op zich. Uiterst rechts poseert Wim Lodder. Wim Lodder, hoewel niet kleurenblind, kende eigenlijk maar 2 kleuren: groen en wit! Broekspijpen in de werklaarzen. ‘Nemen die foto! Er mot nog gewerkt worden vandaag’!