Droef is troef op De Hoef

Het is 5 augustus 1978. De oefencampagne richting voetbalseizoen 78/79 is opgestart. Heerjansdam spart vandaag thuis op sportpark De Hoef tegen Zwijndrecht. Je hoeft niet veel verstand van voetbal te hebben om dit tafereel als ‘foute boel’ te kwalificeren. Sameritanen plenty, om Heerjansdammer Inge Hartingsveld, in elk geval, een barmhartige aftocht richting kleedlokaal te garanderen. En vanaf de kleedkamer zal een andere kamer het vervolg van deze onfortuinlijke voetballer worden: de gipskamer in het ziekenhuis! Diagnose? Een dubbele beenbreuk. Inge Hartingsveld kenmerkte zich in zijn actieve voetballoopbaan als een aanvaller waarvan het woord stilzitten niet in zijn soccer-woordenboek voorkwam. Hij was het type spits die altijd bleef gaan. Inge startte rond de klok van half drie z’n motor op om deze na 90 minuten vervolgens zelf weer uit te zetten. Als mandekker kreeg je het dan behoorlijk voor je kiezen om deze groenzwarte spring-in-het-veld tot bedaren te brengen. Heel vaak had Inge er dan ook al wel een goal inliggen. Aan zijn schoten kon een keeper z’n handen branden: verschroeiend hard! Hij was een zogenaamde 5-S aanvaller: schoffelen, sleuren, snelheid, schieten en scoren. Met deze kwaliteiten is een voetballer meestal niet de meest gepolijste acteur maar als je enige honderden keren het shirt in de hoofdmacht van je club hebt gedragen ben je bepaald geen koekenbakker. En hier op de brancard ligt Inge. Het lijkt wel alsof, op deze in- en intrieste foto, alle aanwezigen, de ernst van de blessure zelf aan den lijve ondervinden. Een onverwachte, smerige regenbui levert deze tragische consternatie een nóg troostelozer aanblik op. Het tijdelijke donkere wolkendek huilt als het ware met Inge mee. Vrijwel alle koppies zijn gebogen. Zwijndrechts zuinige penningmeester Ton de Graaf (links) gebruikt z’n linkerhand als draagsteun en wapent zich met z’n rechter om de gestaag vallende druppels geen kans te geven onder z’n colbert te komen. Heerjansdam-voorzitter Janus van Peenen (met z’n onafscheidelijke stropdas) beseft dat er voor lange tijd een selectiespeler uitgeschakeld is. Hij doet al zo veel voor z’n club maar voor deze draagklus draait ‘Janusje van alles’ zijn hand ook niet om. De twee voorste dragers zijn Heerjansdam voetballer Gert Tieleman en rechts Heerjansdams bestuurslid Wim Speelman die deze hoosbui echt trotseert. Maar waar Inge bijna letterlijk terneergeslagen is daar loopt Zwijndrecht speler Martin Grobbe er figuurlijk achter de draagbaar ook terneergeslagen bij. Rechts baant mandekker Jan Rijken zich eveneens zorgelijk richting de droge kleedkamers. Voetballen doen we vandaag effe niet meer. Na een revalidatieproces van zo’n anderhalf jaar keerde Inge in februari 1980 met zijn brommer op de groene velden terug. En oh ja, Heerjansdam Zwijndrecht eindigde in 1-1.